Ja! We zijn er nog!

Dag lieve lezers,

Hier maar weer eens een berichtje vanuit Curaçao. Het is alweer een tijd geleden sinds mijn laatste blogje en ik dacht laat ik eens maar weer eens een teken van leven geven.
Ik heb lang niks geschreven gewoon puur omdat ik niet wist wat, natuurlijk gebeurt hier genoeg en gaat er genoeg door ons heen elke dag maar hoe zet je dit goed op papier? Nou hierbij dus een poging.

Ondertussen zitten we al een goed halfjaar op het eiland en zijn we zo goed al ingeburgerd.
Althans Daan wel, bij mij bestaat inburgeren vooral uit weten waar de hoognodige dingen te vinden zijn zoals supermarkt, postkantoor,ziekenhuis,bioscoop en niet te vergeten de stranden. De rest zie ik wel als ik er kom! Het leven hier is in vele opzichten niet veel anders dan in Nederland. Hoewel veel mensen daar toch een andere gedachte over hebben. Het gebruikelijke altijd mooi weer, altijd naar het strand kunnen kennen we ondertussen wel. Geloof me, net zoals men in Nederland altijd wat te zeuren heeft over het weer, ga je dat hier ook na een tijdje krijgen. Mooi weer is leuk, maar heeft ook genoeg nadelen waar we misschien niet genoeg bij stil staan omdat we het niet gewend zijn.

Iets wat wij al snel leerde toen we een beetje gesetteld waren. Spullen gaan veel sneller kapot in de hitte, zo hebben wij al de nodige uitdagingen gehad met onze auto. Niet te vergeten altijd muggen en vliegen het hele jaar door (jullie zijn ook vast al wel op de hoogte van het Zika Virus dat ondertussen ook al gezellig bij ons op het eiland is geconstateerd) Natuurlijk is het heerlijk dat je s’ochtends niet te lang hoeft na te denken over wat je nu weer aan gaat doen, want het weer is redelijk constant. Ook is je was zo droog en heb je aan vitamine D hier geen gebrek.

Vele familie en vrienden hebben ons al een bezoekje gebracht op Curaçao. Vele volgen nog de komende periode. Het is altijd gezellig om een bekend gezicht om je heen te hebben, en weer eens gezellig bij te praten. Uiteraard allen nog hartelijk bedankt voor het meeslepen van extra bagage voor ons, of onze mini. Ons eerste half jaar is mede door jullie bezoekjes en gezelligheid veel gemakkelijker geworden. Ja je leest het goed, de eerste 6 maanden zijn niet altijd over rozen gegaan.
Wij hebben met onze volle 100% verstand de keuze gemaakt om te emigreren, maar zoals velen van jullie ook wel weten is er een super hectisch half jaar aan vooraf gegaan. Je leeft dan in een soort roes, gaat op automatische piloot en doet maar. Uiteindelijk kom je jezelf tegen, en moet je jezelf de tijd gunnen om alles wat er gebeurt is te verwerken. Dit kost tijd, energie en veel geduld.
Wat men dan wel eens vergeet, wij zijn hier niet op vakantie. Wij wonen hier, wij moeten hier dezelfde dingen doen die van iedereen wordt verwacht. Wij moeten ook rekeningen betalen, boodschappen doen, schoonmaken, en geld verdienen. Hoezo dan elke dag strand? Daar is echt geen tijd voor. Daarnaast zijn vele stranden ook niet gratis, en wil je er als toch een soort van (Echte) Hollander wel van genieten als je dan toch geld moet betalen. Stranden die wel gratis zijn liggen niet om te hoek, en daar wil je dan ook graag een dag voor uit trekken. Dit is nou eenmaal de realiteit van Elke dag zon, elke dag strand!

Kerst en Oud en Nieuw waren de volgende interessante gewaarwordingen hier op het eiland.
De winkels worden hier ook leeg gekocht, en dit gaat gepaard met soms wel 2 of 3 karren per gezin.
De mensen hier doen inkopen voor ongeveer het hele gezin, en denk dan niet aan een gezin van 4 of 6, Nee, een gezin van 30+ en wees dan niet verbaasd als vrienden ook nog van harte welkom zijn.
Voor mij persoonlijk was de tijd rond kerst en oud en nieuw iets waar ik maar even doorheen moest.
Kerst en Oud en Nieuw betekend voor mij toch koude donkere dagen, waarbij je elkaar een beetje opzoekt om de warmte zelf te creëren. Ik irriteerde mij dan ook mateloos aan het weer, want die hielp mij niet echt om in de hogere sferen te komen. Afijn, Daan en ik hebben heerlijk gebarbecued en ons jaar nog maar eens goed besproken. Want ja 2016 zou de volgende mooie grote uitdaging worden! Ook hebben we een poging gedaan om gezellig te gaan zwemmen op 2e kerstdag, maar natuurlijk uitgerekend toen bedacht het weer dat het nodig was om te plantjes water te geven.
Op oudejaarsdag heeft Daan zich gewaagd aan het bakken van oliebollen, zodat we die de hele dag door konden (vr)eten en savonds zijn we met vrienden naar een mooie vuurwerkshow gaan kijken om het nieuwe jaar in te luiden. In Nederland was het nieuwe jaar toen al 5 uur bezig, maar ook wij mochten toen eindelijk beginnen aan 2016.

Ook voor ons is het gewone dagelijks leven weer een feit. Natuurlijk zijn we de afgelopen maanden bezig geweest met de voorbereiding op onze mini (daarover straks meer) Alles gaat hier ook weer z’n gangetje. Terwijl Daan aan het ploeteren en werken is, zit ik mij soms te verlekkeren aan de foto’s die soms voorbij komen op Facebook. Sneeuw, en wintersport gebieden, klachten over dat het weer te mild is voor de tijd van het jaar, klachten dat het weer te koud is, mensen die toe zijn aan (ja nu komt het) Zon, Zee, Strand en niks doen. Zo zie je maar, het is Nooit goed! Waar je je ook bevind, je zult altijd verlangen naar datgene wat er niet is. Ik zou het heerlijk vinden om weer eens wat dikkere kleren aan te mogen, en te genieten van een lekker koud briesje tegen de wangen aan, ipv vergast te worden door de uitlaatgassen van de auto’s en de uitstoot van de Isla!
Het is prima om te verlangen naar mooi weer, palmbomen, en het strand maar vergeet niet dat het een ideaal beeld is voor een vakantie. Iets waar wij ons niet in bevinden. Ik ben dan ook geen zeur als ik zeg dat ik verlang naar kou en sneeuw en vele dingen die voor ons Nederlanders vanzelfsprekend zijn. Ieder z’n ding he!

*Zwangerschapsupdate

Ja ja, ondertussen zijn we al weer ruim 34 weken zwanger, en begint het einde steeds dichter bij te komen. Tot nu toe gaat alles prima en doet mini het hartstikke goed. Daan en ik zijn druk met de laatste voorbereidingen, en ook onze familie doet met ons mee. De familie bezoeken voor april zijn geboekt en daar kijken we ontzettend naar uit. Het is de bedoeling dat ik hier in het ziekenhuis ga bevallen. Er was eerst nog sprake van dat ik in de kraamkliniek zou bevallen, maar ben in een vrij vroeg stadium van verloskundige naar gynaecoloog gegaan, en dit betekend automatisch ziekenhuis.
Volgende week gaan we bekijken hoe de afdeling er uit ziet. De zorg is hier prima, en zo goed als vergelijkbaar met de zorg in Nederland. Helaas doen ze hier niet echt aan kraamhulp zoals dat in Nederland wordt geregeld. Ook een kraampakket dat je in Nederland via de verzekering krijgt, kennen ze hier niet. Gelukkig hebben wij geweldige familie die al vanaf het begin ontzettend veel voor ons hebben gedaan waardoor alles redelijk te overzien was. De prijzen voor baby spulletjes schieten hier de pan uit waardoor we toch wel een drempel over moesten met de eerste aankopen.
Helaas zijn de keuzes hier ook vrij schraal, iets wat ik toch wel erg jammer vond want het is toch je eerste kindje en echt inkopen voor de kleine kun je hier gewoon niet doen. Maar we zijn zeker content met wat we nu hebben, en kunnen uiteraard niet wachten tot mini zijn intrede doet.
Hoe ik mijn zwangerschap heb ervaren zal ik de volgende keer wat meer toelichten. Vermoedelijk zal dit zijn wanneer de kleine al geboren is. Voor nu denk ik dat er weer genoeg gesproken is.

Voor ons geld hier echt ‘’Pluk de dag’’ geniet en doe dat gene wat je denkt te willen doen.
Vallen en opstaan, weten wanneer je moet stoppen en weten wanneer je moet doorgaan.
Maar bovenal wees dankbaar voor alles dat je wel hebt. Het leven hoeft niet altijd makkelijk te zijn, maar het hoeft ook zeker niet zwaarder te worden door eigen toedoen.
It’s all about finding beauty in negative spaces!

Bon Siman, ayo, te otro biaha!
Fijne week en tot de volgende keer!

Liefs van ons drietjes!