Verstekelingen, Room hunting en Stage

Ondertussen zit ik al een week in Bristol, in een gezellig plaatsje dat Filton heet.
Het Holiday Inn Hotel waar ik stage loop staat hier ook, dus dit is lekker handig.
Afijn, natuurlijk heb ik al het één en ander meegemaakt de afgelopen week, ondanks dat ik nog niet zo lang weg ben. Waar zal ik eens beginnen… Nou toch maar bij het begin.

Omdat ik gezellig tentamenweek had tot en met vrijdag 24 januari, had ik geen tijd om eerder naar huis te gaan om mijn spullen te pakken en even lekker rustig aan te doen. Na veel stress om de meest stomme Excel toets waar ik overigens nog steeds de ballen niet van snap maar toch gehaald heb door een stom gemiddelde kon ik eindelijk ademen. Gauw naar huis om Daantje te bedanken voor z’n geduld om mij het fantastische Excel uit te leggen om vervolgens alle kasten leeg te halen en in een koffer te proppen, alsof ik op het punt stond weg te gaan! Gelukkig ging Daan ook mee… niet in de koffer natuurlijk maar dat spreekt voor zich! Aangekomen in het spannende Nijkerk om daar gezellig verder te stressen om 2 koffers van 23 kilo te vullen met zo veel mogelijk dingen die je uiteraard nu absoluut niet gebruikt! Gelukkig had ik ook nog even tijd om lekker te relaxen en nam Daan me mee uit eten naar de Italiaan, gezellig even praten over de komende maanden maar vooral even wat quality time met elkaar, gezien we beiden tentamenweek hadden en daar niet zoveel tijd voor hebben gehad. Die avond ook nog gezellig geborreld met Donna en Edje om maar gelijk al de verjaardagen in 1 wip te vieren. Op zaterdag *de dag dat ik vloog AAH* natuurlijk de koffers 20 keer op de weegschaal en iedere keer een ander gewicht! Open, Dicht, Open, Dicht… en tja uiteindelijk dan toch echt dicht. Afscheid nemen van mijn lieve kat Tommy en op naar het feest van mijn grote zus en zwager. Vanwege hun 30ste verjaardag vierde ze hun verjaardag gezellig in Amersfoort waar ik een groot deel van de familie ook nog even kon zien voordat ik vertrok.

Aangebroken op het punt dat ik afscheid moest nemen, en we met z’n drieën naar Schiphol reden.
Daan m’n vader en ik! Op schiphol moest ik helaas afscheid van Daan nemen, maar gelukkig komt hij me gauw opzoeken. Mijn vader vloog mee om te helpen met een geschikte kamer te vinden, gezien ik die nog niet had. Nadat we doodleuk en vooral trots onze koffers via zo’n ongelofelijk vage automatische koffer inleverpunt hadden geloosd realiseerde ik me, dat ik waarschijnlijk niet veilig door de douane zouden komen! Ik had namelijk zonder enig besef een gevaarlijk wapen in mijn handbagage. Mijn schaar!! Van deze verstekeling heb ik helaas vroegtijdig afscheid genomen gezien ik geen risico’s wilde lopen, dus vol vertrouwen liep ik door de douane en geloof het of niet ik piepte niet! Geen rare metalen dingentjes deze keer… geen piepende BH beugel waardoor ik in een hokje mezelf moet gaan uitkleden om vervolgens lekker onderzocht te worden door een lange vrouw die denkt dat ze de volgende terrorist te pakken heeft ( dit gebeurde op 911, 2 jaar terug) Nee ik piepte niet! Maar mijn handtas daarentegen werd apart genomen. Ik had een verdacht pakje in mijn tas! Oh help… Geen idée, wat nu weer… Ik mijn tas openen en met mijn Puss in Boots ogen de douane mannetjes aankijken omdat ik onschuldig ben… Toch? Wat bleek.. Mijn extern harde schijf was vooral ook een dodelijk gevaarlijk en verdacht pakje. Heerlijk toch al die beveiliging. Al met al veilig en wel aangekomen in de UK, waar een super cute blauw autootje ons stond op te wachten om ons de komende 2 dagen van hot naar haar te brengen.

Ik had met 3 mensen een afspraak gemaakt voor het bezichtigen van kamers, en de eerste afspraak stond om 11 uur. Een beetje onwennig en onzeker sta ik voor de eerste deur, niet wetend wat voor iemand er aan de andere kant te vinden is. Ik wil bellen.. maar geen bel. Oke dan maar kloppen!
1 keer kloppen, 2 keer kloppen…3 keer kloppen?Niks. Oke dan maar onbeschoft doen en kijken of de deur open is. Een wat verbaasde jongeman in badjas loopt naar de deur… dus ik vertel hem maar gauw dat we een afspraak om 11 uur hadden, waarop ik de fantastische reactie krijg’’ OH I COMPLETLY FORGOT OH MY GOSH.. I AM SO SORRY…well here’s the kitchen! HAHA HEERLIJK.
De tweede bezichtiging was wat meer in het centrum van Bristol zelf, maar viel al snel af omdat het niet mogelijk was de kamer gelijk te betrekken. Met de derde afspraak (waar ik eigenlijk ook het meest enthousiast over was) is een misverstand ontstaan. Kennelijk heet heel Engeland Diana (Toeval? I think NOT) Maar helaas was de kamer al verhuurd aan een andere Diana en viste ik op een kwartier na naast het net. Uiteindelijk dus gekozen voor de eerste kamer die uiteindelijk prima bevalt en waar ik ook lekker mijn eigen badkamertje heb.

Op dinsdag was mijn officiële eerste dag op stage. Ik maakte me vooral zorgen over het feit dat ik de enige “jongere” achter The desk zou zijn. Maar tot mijn grootte geluk zijn alle dames van de receptie van mijn leeftijd en is het Super gezellig. De eerste dagen waren erg pittig, met veel informatie en veel te verwerken… daarnaast mogen wij niet zitten tijdens onze shift, dus je staat zo’n 8 uur op een dag. Door de faciliteiten in het hotel is het hotel een 4 sterrenhotel, maar volgens The Hospitality Qualificationsystem hoort een 4 sterrenhotel ook een eigen conciërge te hebben, dit hebben wij niet!
Dit neemt Front Office over, dus je kunt je voorstellen dat het altijd vrij druk is. De standaard diensten die er zijn en die ik vooral ga doen zijn 7:00- 15:00 of 15:00- 23:00 en eventueel 23:00-7:00.
Helaas is de busverbinding niet op alle dagen topperdietop, dus is het soms afzien en om 4:30 wekker of met de mountainbike die ik van mijn landlord mag lenen heuveltje op en af.
Ik heb nu 6 dagen achter elkaar gewerkt en heb nu een paar dagen vrij. Er is al aan me gevraagd of ik eventueel een nachtdienst zou willen draaien Dinsdag, dus waarschijnlijk ga ik dit ook doen voor de extra ervaring .

Veel van Bristol heb ik nog niet gezien, maar morgen op mijn vrije dag is het een plan om Bristol lekker te gaan verkennen. Het is allemaal nog wel even wennen, maar niet veel anders dan ik van The UK had verwacht! Ik vind het heerlijk…. De mensen hier zijn ontzettend aardig en willen je bij alles helpen. Vanmorgen heb ik me naar werk laten brengen door een taxi, en hier ontmoete ik buzzhead ( zo heet ie niet echt maar zo klinkt zijn naam wel hihi) Buzzhead is een taximan die jaren in Nederland heeft gewoond en die me adviseerde om vooral goed mijn best te doen, want dan zou ik absoluut gewaardeerd worden in het bedrijf! Als er ook maar iets is dan mag ik hem altijd bellen om wat voor tijd dan ook en He’ll be ready!! Zoals ik al zei! I love the UK. Ik ben hier net een week… maar voel me af en toe gewoon een local, zo wordt ik ook gezien.. hihi en zo gedraag ik me ook. Ik betrapte me vanmorgen op het feit dat ik Engels tegen mezelf praat.. en van de week dat ik ook in het Engels denk. Niet perse dingen waar je bewust mee bezig bent, maar die me wel opvielen!

Voor nu ga ik het hier even bij laten, en nog even genieten van mijn avondje.
Tot de volgende blog… en bedankt voor het uitlezen van deze blog! Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs Dayane!!

May the rest of the adventures begin!